27 yaşındaki Dan Sizelove, 9 ayda tam 35 kilo verdi. Nasıl mı? İşte ilham verici bir sağlıklı zayıflama öyküsü; üniversitedeyken haftada dört gün antrenman yapıyor, maçlara çıkıyorduk. Haliyle ne kadar yesem de kilo almıyordum. Mezun olunca antrenmanlar azaldı, yediklerim ise arttı. Yaptığım en büyük hata, azar azar kilo aldığım için bunu fark etmemek oldu. İlk başlarda bu kiloyu çabucak verebileceğimi sanıyordum ama işin hiç de eskisi kadar kolay olmadığını gördüm. Artık çalışıyordum ve spora olması gerektiği kadar vakit ayıramıyordum.
Başarısızlıkla sonuçlanan diyet girişimlerimin sonucunda pes etmeme ramak kalmıştı. Ya tüm enerjimi ve kararlılığımı toplayıp son kez mücadele edecektim ya da artık kilolu bir insan olarak hayatıma devam edeceğim gerçeğini kabul edecektim. Elbette mücadele etmeyi seçtim.
Eskiden her gün spor salonuna giderdim. Ancak o zamanlar bolca vaktim ve daha da önemlisi bir amacım vardı; maçlarda en iyi performansımı sergilemek ve takımın maçları kazanmasına yardımcı olmak. Şimdiyse işten çıkıp spor salonuna gittiğimde konsantre olmakta zorlanıyordum. Ayna karşısında sürekli aynı hareketleri yapmak cazip gelmiyor, bu yüzden iş çıkışında sürekli bahaneler uydurup antrenman yapmak yerine eve gidiyordum. Zayıflamaya karar verdiğim gün, bu hatamı tekrarlamamak için spor salonuna gitmeyi zevkli hale getirmek zorunda olduğumu fark ettim. İzlediğim yöntem şuydu; en sevdiğim hareketleri bir kağıda yazdım ve hepsine bir numara verdim. İçlerinden bazıları snatch, barfiks, blank gibi birden fazla kas grubunu alıştıran hareketlerdi. Bazıları da incline dumbell curl gibi ufak kas gruplarını çalıştıran hareketler. Antrenmana gitmeden önce rastgele dört hareket seçerek bunları süper set olarak yaptım. Bu şekilde 25 dakika içinde ağırlık antrenmanım bitiyordu. Ardından günü 15 dakikalık bir düz koşuyla tamamlıyordum.
Yaptığım ilk şey büyük beklentileri kafamdan silmek oldu. Yani her gün tartılarak kısa süre içinde onlarca kilo verme hayalinden vazgeçtim. Hedefim, miktarını önemsemeden düzenli olarak kilo vermeye devam etmekti. Yani duraklama dönemine girmek yerine, her hafta yarım kilo bile versem mutlu olacaktım. Gece atıştırması olarak buzdolabını en sevdiğim meyvelerle doldurdum; mevsimine göre artık daha fazla yiyemeyecek duruma gelene kadar çilek, muz ya da portakal yedim. Bu şekilde sağlıksız alternatiflere midemde yer bırakmamış oldum. Onun dışında yaptığım tek değişiklik, kepekli gıdalara dönmek oldu. Eğer dışarıda yemek yiyor ve kepekli makarna ya da pilav bulamıyorsam (ki bulamıyordum), yemeği sadece kepekli ekmekle beraber yedim.
Kaynak
Başarısızlıkla sonuçlanan diyet girişimlerimin sonucunda pes etmeme ramak kalmıştı. Ya tüm enerjimi ve kararlılığımı toplayıp son kez mücadele edecektim ya da artık kilolu bir insan olarak hayatıma devam edeceğim gerçeğini kabul edecektim. Elbette mücadele etmeyi seçtim.
Eskiden her gün spor salonuna giderdim. Ancak o zamanlar bolca vaktim ve daha da önemlisi bir amacım vardı; maçlarda en iyi performansımı sergilemek ve takımın maçları kazanmasına yardımcı olmak. Şimdiyse işten çıkıp spor salonuna gittiğimde konsantre olmakta zorlanıyordum. Ayna karşısında sürekli aynı hareketleri yapmak cazip gelmiyor, bu yüzden iş çıkışında sürekli bahaneler uydurup antrenman yapmak yerine eve gidiyordum. Zayıflamaya karar verdiğim gün, bu hatamı tekrarlamamak için spor salonuna gitmeyi zevkli hale getirmek zorunda olduğumu fark ettim. İzlediğim yöntem şuydu; en sevdiğim hareketleri bir kağıda yazdım ve hepsine bir numara verdim. İçlerinden bazıları snatch, barfiks, blank gibi birden fazla kas grubunu alıştıran hareketlerdi. Bazıları da incline dumbell curl gibi ufak kas gruplarını çalıştıran hareketler. Antrenmana gitmeden önce rastgele dört hareket seçerek bunları süper set olarak yaptım. Bu şekilde 25 dakika içinde ağırlık antrenmanım bitiyordu. Ardından günü 15 dakikalık bir düz koşuyla tamamlıyordum.
Yaptığım ilk şey büyük beklentileri kafamdan silmek oldu. Yani her gün tartılarak kısa süre içinde onlarca kilo verme hayalinden vazgeçtim. Hedefim, miktarını önemsemeden düzenli olarak kilo vermeye devam etmekti. Yani duraklama dönemine girmek yerine, her hafta yarım kilo bile versem mutlu olacaktım. Gece atıştırması olarak buzdolabını en sevdiğim meyvelerle doldurdum; mevsimine göre artık daha fazla yiyemeyecek duruma gelene kadar çilek, muz ya da portakal yedim. Bu şekilde sağlıksız alternatiflere midemde yer bırakmamış oldum. Onun dışında yaptığım tek değişiklik, kepekli gıdalara dönmek oldu. Eğer dışarıda yemek yiyor ve kepekli makarna ya da pilav bulamıyorsam (ki bulamıyordum), yemeği sadece kepekli ekmekle beraber yedim.
Kaynak
